Τα “Stephen King” μου

Αφού μας ξεμπρόστιασε η Cherrybookish με το post της, θα αναφέρω κι εγώ εδώ τα βιβλία Stephen King που έχω διαβάσει.

Πολλά από αυτά τα έχω διαβάσει πάνω από 10 χρόνια πριν, οπότε δεν θυμάμαι και πολλά.

Κοινά χαρακτηριστικά πολλών βιβλίων του Stephen King:

– Ο πρωταγωνιστής είναι πολλές φορές συγγραφέας

– Πάρα πολλά από αυτά διαδραματίζονται στο Maine (εκεί που μένει και ο Stephen King)

Βιβλία του από τις εκδόσεις Bell

 

Αρχίζουμε με χρονολογική σειρά (όσο θυμάμαι):

1. Οι νυχτερίτες

Κάτι αλλόκοτο συνέβαινε στη μικρή ειδυλλιακή κωμόπολη Χέιβεν του Μέιν. Το ήσυχο μέρος όπου η συγγραφέας Μπόμπι Άντερσον ήλπιζε ν’ αφοσιωθεί στο γράψιμο του καινούριου της βιβλίου αλλάζει μέρα τη μέρα, μεταμορφώνεται. Κάτι έχει δώσει σε κάθε άντρα, γυναίκα και παιδί δυνάμεις και ιδιότητες ασύλληπτες για τα ανθρώπινα μέτρα. Κάτι, που έχει μετατρέψει την πόλη σε παγίδα θανάτου για τους ξένους. Κάτι, που φωλιάζει σ’ ένα παράξενο μεταλλικό αντικείμενο, θαμμένο για χιλιάδες χρόνια, που η Μπόμπι ανακάλυψε τυχαία μια μέρα στο δάσος.

Το θυμάμαι ότι αυτό ήταν το πρώτο που διάβασα, όταν ήμουν γύρω στα 15, και ενθουσιάστηκα! Δεν μπορώ τώρα να κρίνω αν όντως είναι καλό, αλλά τότε ήταν από τα καλύτερα πράγματα που είχα διαβάσει ποτέ!

2. Το Αυτό

Δεν ξέρω πως να το περιγράψω. Θυμάμαι ότι ήταν κάποια αγόρια και ένα κορίτσι. Και υπήρχε ένας κλόουν. Αλλά δεν ήταν πάντα κλόουν. Ήταν ο χειρότερος τους εφιάλτης. Χρόνια μετά ξανασυναντιούνται για να το αντιμετωπίσουν ξανά.

Πάντα απαντάω ότι αυτό είναι το αγαπημένο μου βιβλίο Stephen King όταν με ρωτάνε. Βέβαια είναι το δεύτερο που διάβασα αν θυμάμαι καλά, οπότε κι αυτό ήταν πάνω απο 10 χρόνια πριν.  Αλλά είχε αυτό που μου αρέσει πολύ σε πολλά βιβλία του: παρέα παιδιών ζουν μια περιπέτεια που θα κουβαλάνε πάντα μέσα τους.

3. Ονειροπαγίδα

Κάποτε στο Ντέρι του Μέιν, τέσσερα νεαρά αγόρια ύψωσαν μαζί το ανάστημά τους κι έκαναν μια γενναία πράξη. Είκοσι τόσα χρόνια αργότερα, τα αγόρια έχουν γίνει άντρες. Συναντιούνται ακόμα μια φορά το χρόνο και πηγαίνουν για κυνήγι στα βόρεια δάση του Μέιν. Αυτή η φορά, όμως, είναι διαφορετική. Αυτή τη φορά ένας άντρας εμφανίζεται τρεκλίζοντας μπροστά τους, σαστισμένος, χαμένος, ψελλίζοντας κάτι για κάποια φώτα στον ουρανό. Πολύ γρήγορα, οι παλιοί φίλοι θα ριχτούν στην πιο αλλόκοτη περιπέτεια της ζωής τους, καθώς θα χρειαστεί να παλέψουν μ’ ένα τρομερό πλάσμα από άλλο κόσμο.

Κι αυτό μου άρεσε τότε. Αλλά λιγότερο. Μετά το έκαναν μια απαίσια ταινία. Τώρα που το ξαναθυμάμαι, μου άρεσε για τον ίδιο λόγο που ανέφερα πριν: παρέα παιδιών ζουν μια περιπέτεια που θα κουβαλάνε πάντα μέσα τους. Αλλά μετά, το ενήλικο κομμάτι, δεν ηταν τόσο καλό.

4. Αϋπνία

O Ραλφ Ρόμπερτς δεν κοιμάται καλά τώρα τελευταία. Και κάθε μέρα ξυπνά όλο και νωρίτερα. Για τον Ραλφ, που δεν έχει ακόμα συνέλθει από τον πρόσφατο θάνατο της γυναίκας του, αυτό που περνά είναι σκέτη κόλαση. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο. Τελευταία, βλέπει αλλόκοτα πράγματα -χρώματα, σχήματα και παράξενες αύρες γύρω από τους φίλους του- που σίγουρα δεν είναι παραισθήσεις. Κάτι σκοτεινό και ανατριχιαστικό συμβαίνει στο Ντέρι του Μέιν.

Δεν θυμάμαι απολύτως τίποτα! Δεν πρέπει να μου έκανε καθόλου εντύπωση.

5. Σάλεμς Λοτ

Το Σάλεμς Λοτ είναι μια μικρή πόλη με άσπρα παραδοσιακά σπίτια, δρόμους που πλαισιώνονται από δεντροστοιχίες και εκκλησίες με επιβλητικά καμπαναριά. Εκείνο το καλοκαίρι στο Σάλεμς Λοτ ήταν ένα καλοκαίρι επιστροφής· ο Μπεν Μέαρς επέστρεψε στην πόλη με την ελπίδα να εξορκίσει τους δικούς του δαίμονες· βρέθηκε, όμως, αντιμέτωπος με έναν καινούριο, απερίγραπτο τρόμο.

Ακόμα και τότε που το διάβασα, πριν βγουν τόσα βιβλία με παρόμοιο θέμα (δεν λέω μην κάνω σπόιλερ) δεν μου άρεσε. Και κάπου εκεί αποφάσισα ότι ο Stephen King δεν είναι τέλειος.

6. Το Κοράκι

Πρώτα ήρθαν οι μέρες της επιδημίας… Έπειτα ήρθαν τα όνειρα… Εφιάλτες που προειδοποιούσαν για την έλευση του σκοτεινού άντρα. Ο αποστάτης του θανάτου. Τα βήματά του ακούγονταν κάθε νύχτα στους δρόμους. Άρχοντας του πολέμου και πρίγκιπας του σκότους. Ήρθε η ώρα του.
Η αυτοκρατορία του αναπτύσσεται στη Δύση και η στιγμή της “Αποκάλυψης” προβάλλει.

Και κάπως έτσι έγινε το come back του Stephen King για μένα. Το πρώτο post-apocalyptic βιβλίο που διάβαζα, σε μια εποχή που δεν υπήρχε τίποτα post-apocalyptic (βιβλίο ή σειρά). Ξετρελλάθηκα εννοείται!

7. Ο δρομέας 

Ένα από αυτά που έγραψε ως Richard Backman, στα οποία ακολουθεί κάπως διαφορετικό στυλ. Ένα δυστοπικό μέλλον, όπου όλοι είναι κολλημένοι στην τηλεόραση. Ένας άντρας που χρειάζεται λεφτά, συμμετέχει σε ένα ριάλιτι σόου, όπου απλά πρέπει να μείνει ζωντανός ενώ κάποιοι τον κυνηγάνε μέσα στην πόλη. 

Ένα βιβλίο που θυμίζει ταινία. Μικρό και με ένταση. Μου άρεσε και τότε που το διάβασα ήταν σίγουρα πρωτότυπη ιστορία.

8. Η μακριά πορεία

100 αγόρια ξεκινάνε να περπατάνε. Δεν μπορείς να πας πολύ γρήγορα. Στις 3 παρατηρήσεις σε σκοτώνουν. Ένας αγώνας δρόμου όπου νικητής είναι αυτός που θα μείνει ζωντανός και θα τερματίσει πρώτος.

Το διάβασα πολλά χρόνια πριν βγει το Hunger Games και το βρήκα επίσης πολύ καλό!

9. Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται πολλές συστάσεις. Είναι η καλύτερη ταινία ever σύμφωνα με το imdb. Και το βιβλίο είναι επίσης πολύ καλό.

10. Χρήσιμα αντικείμενα

Σε μια μικρή πόλη ανοίγει ένα καινούργιο μαγαζί με την επιγραφή “Χρήσιμα Αντικείμενα”. Όποιος μπαίνει εκεί βρίσκει κάτι που θέλει πολύ. Το αντάλλαγμα για να το αποκτήσει είναι να κάνει μια μικρή χάρη στον ιδιοκτήτη, συνήθως κάποια φάρσα σε κάποιον άλλο κάτοικο του χωριού.

Δεν μου άρεσε πολύ τότε που το διάβασα, δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο. Τώρα ίσως μου άρεσε περισσότερο, μόνο και μόνο λόγω των διαφορετικών χαρακτήρων που θα αναλύει.

11. Σάκος με κόκκαλα

Συγγραφέας του οποίου πέθανε η γυναίκα επιστρέφει στο εξοχικό του για να ηρεμήσει. Εκει γνωρίζει μια νέα γυναίκα με το παιδί της και αρχίζει να γράφει ξανα. Αλλά πολλά υπερφυσικά πράγματα αρχίζουν να συμβαίνουν.

Χμμ παρόλο που λέω ότι ούτε αυτό το βιβλίο μου άρεσε, βρίσκω τώρα ότι θυμάμαι πολλές λεπτομέρειες. Ίσως και να μου άρεσε τελικά. Απλά το υπερφυσικό κομμάτι δεν με ξετρέλλανε στο συγκεκριμένο βιβλίο.

12. Η Λάμψη

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να εξηγήσω κάτι, πιστεύω όλοι έχετε δει την ταινία. Το βιβλίο ήταν επίσης πολύ καλό. Δεν θυμάμαι να είχα ανατριχιάσει άλλη φορά με βιβλίο, μέχρι που η μητέρα διαβάζει αυτό που έγραφε ο πατέρας στη γραφομηχανή. Αυτή η ύπουλη και κρυφή μέχρι τότε τρέλλα του με έκανε να ανατριχιάσω.

13. Κάρυ

Η Κάρυ Γουάιτ, μια αφελής ασήμαντη μαθήτρια γυμνασίου σε κωμόπολη του Μέιν, χωρίς φίλους και υπό την κυριαρχία της θρησκόληπτης μάνας της, καθημερινά υφίσταται τις λοιδορίες και την περιφρόνηση των συνομηλίκων της. Σιγά-σιγά ανακαλύπτει ότι έχει τηλεκινητικές ικανότητες, τις οποίες τελικά θα στρέψει ενάντια στους βασανιστές της.

Το πρώτο του βιβλίο! Αρκετά καλό, μικρό σχετικά. Ήξερα το στόρυ, οπότε δεν εντυπωσιάστηκα και πολύ.

14. Το πράσινο μίλι

Στην πτέρυγα των θανατοποινιτών έρχεται ένας καινούργιος φυλακισμένος που μάλλον είναι αθώος και έχει μια ιδιαίτερη ικανότητα.

Φαντάζομαι έχετε δει όλοι την ταινία. Και το βιβλίο είναι εξίσου καλό. Το διάβασα αφού είδα την ταινία και το μονο που θυμάμαι είναι κάποιες φρικτές ιστορίες για τους φυλακισμένους που η ταινία σε είχε κάνει να συμπαθήσεις, όπως ο τύπος με το ποντίκι. Για κάποιο σοβαρό λόγο βρισκόταν εκει μέσα, δεν ήταν τόσο ψυχούλα όσο τον έδειχνε η ταινία

 

15. Ο θόλος

Μια μικρή πόλη κλείνεται ξαφνικά από ένα θόλο. Κανένας (μέσα ή έξω από το θόλο) δεν ξέρει τι είναι ο θόλος ή πως να τον καταστρέψουν. Μέσα από το θόλο τα τρόφιμα λιγοστεύουν και οι άνθρωποι αρχίζουν να αλλάζουν…

Καταπληκτικό και αυτό. Μου άρεσε γιατί δείχνει πως αλλάζουν οι άνθρωποι και μια κοινωνία όταν αποκόπτεται από τον υπόλοιπο κόσμο. Η σειρά δεν νομίζω ότι έχει και πολύ σχέση, τη σταμάτησα μετά απο μια σεζόν λόγω των διαφορών.

16. Αδύνατος

Ένας υπέρβαρος οικογενειάρχης εμπλέκεται σε ένα ατύχημα και αρχίζει μυστηριωδώς να χάνει βάρος.

Ήταν απλά οκ, δεν θα το συνέστηνα. Θα μπορούσε να είναι μικρότερο.

 

17. Ντουμα Κη

Ένας άντρας νοικιάζει ένα σπίτι μετά στο νησί Ντούμα Κη και αφιερώνεται στη ζωγραφική. Ε και κλασικά υπερφυσικά πράγματα συμβαίνουν.

Δεν μου πολυάρεσε, ίσως γιατί επικεντρώνει μόνο σε 2 χαρακτήρες (αν θυμάμαι καλά), οι οποίοι είναι και συνταξιούχοι (αν επίσης θυμάμαι καλά).

18. Νεκροταφείο Ζώων

Οικογένεια με γάτο μετακομίζει σε ένα μονοκατοικία στην εξοχή του Μέιν. Μπροστά από το σπίτι βρίσκεται επικίνδυνος αυτοκινητόδρομος. Πίσω από το σπίτι κρύβεται μια άλλη, ακόμα μεγαλύτερη απειλή… Είναι ένα ξέφωτο, όπου γενιές και γενιές αθώων παιδιών θάβουν τα πεθαμένα ζωάκια τους.

Ωραίο, διαφορετικό, σε κάνει να σκεφτείς διάφορα. Δεν θέλω να κάνω σπόιλερ, οπότε δύσκολο να εξηγήσω πιο πολλά.

19. Ιστορίες του λυκόφωτος

Διάφορα διηγήματα.

Δεν μου έκαναν εντύπωση τα πιο πολλά, εκτός από ένα που είναι από τα καλύτερα διηγήματα που έχω διαβάζει ποτέ! Το λένε “Ν”. Καταπληκτικό, είναι το μόνο που θυμάμαι από όλα.

20. Ντεσπερέισον

Απαγωγές ταξιδιωτών από αστυνομικό ερημης πόλης.

Δεν τρελλάθηκα κιόλας… Κλασικά περίεργα υπερφυσικά πράγματα κλπ κλπ

21. Το κινητό

Μέσα σε μια στιγμή, όσοι έχουν κινητό (μπορειτε να φανταστείτε πόσοι πολλοί) γίνονται κάτι σαν ζομπι. Ακολουθούμε μια παρέα “επιζώντων” που προσπαθούν να επιζήσουν και να λύσουν το πρόβλημα.

Το Walking Dead πριν βγει το Walking Dead (σειρά)! Μου άρεσε πολύ!

22. Δόκτωρ ύπνος

Το παιδάκι της “Λάμψης” μεγάλωσε, έγινε αλκοολοκός και το παλέυει. Μια ομάδα περίεργων ατόμων ταξιδεύει και προσπαθεί να “τραφεί”.

Καλό, επικεντρώνει σε κάποια καλά θέματα, αλλά δεν το λάτρεψα κιόλας. Έχω γράψει λίγο πιο πολλά εδώ.

23. 22/11/63

Τύπος ανακαλύπτει τρύπα που σε στέλνει σε συγκεκριμένη μέρα κάπου στη δεκαετία του 60. Αποφασίζει να περιμένει λίγα χρόνια να φτάσει 22/11/63 και να εμποδίσει τη δολοφονία του Κέννεντυ.

Μου άρεσε, δεν ήταν τρομακτικό, ήταν από τα κοινωνικά του.Έχω γράψει λίγο πιο πολλά εδώ.

 

The end!

Τουλάχιστον αυτά θυμάμαι!

Θυμάμαι σίγουρα να έχω διαβάσει κάποιες άλλες μικρές ιστόρίες του (Εφιάλτες και ονειρότοποι αλλά και από άλλο βιβλίο), αλλά μιας και δεν θυμάμαι αν είχα τελειώσει τα βιβλία, τα αφήνω απέξω.